رویا

تو را در رویا می بینم

از پس هر بار مرگ

در چمنزاری دور

سرزمینی سرسبز

که بدی بی معناست

دل به وسعت دریاست

همه خوب، همه عاشق

سرزمینی که در آن عشق هم قد خداست

چه خدایی، عاشق

هرچه که هست عشق، فقط در رویاست

 

دلم تنگ است

من اینجایم، دلم تنگ است

خوب می دانم، سروده هایم بد آهنگ است

بیا تا توشه بردایم

قدم در راه بگذاریم

رویم از پی بلبل

ببینم اسمان هرکجا باشد همین رنگ است...

 

امتحانات

فصل امتحانات داره کم کم از راه میرسه

دیگه باید درس خوندن رو شروع کنم، مخصوصا که امسال هم واحدهای زیادی دارم، هم درس های سختی و فشردگی امتحانات هم مزید بر علت شده تا ماه سختی پیش رو داشته باشم

به هر حال امیدوارم هم خودم و هم همه دوستام تو این عرصه هم موفق باشیم

یاعلی

تو که آرامی، شکر

این ساعت های لعنتی چه تن پرور شده اند
کند تر از هر زمان دیگر
بی هدف می چرخند
و من نیز
هدفم گم شده
در ساعتی شلوغ، میان جمعیت
کجایی الان؟
در فکر کدام معشوقه ات؟

من اینجا
در کنج تاریکی اتاق
خیس و تنها
از پی دو رگبار شدید
و پس از زلزله ای مرگبار
که به پهنای شانه های یک مرد بود
خنجری که تو فرود آوردی
حاصلش بغضی بود درنده
که پس بارش باران، سخت مرا آزره
نفسم سرد شده، رنگم زرد
تو که آرامی، شکر

گریز از تو

هرچه بیشتر می­گریزم،

به تو نزدیکتر می­شوم.

هر چه رو برمی­گردانم،

تو را بیشتر می­بینم.

جزیره­ای هستم در آبهای شیدایی،

از همه سو به تو محدودم.

هزار و یک آینه تصویرت را می­چرخانند.

از تو آغاز می­شوم،

در تو پایان می­گیرم

- - - - - - - - - - - - - - -
عکس از خودم، کاش همیشه زاینده رود زنده باشه :)

تو دل می کنی، من جان!

تو دلت می‌ آید من را رها کنی ، من جانم می‌‌رود از تو دور شوم !

کاغذ خیس

تو را محصور خواهم کرد میان قلم و کاغذ

تمام حرف هایم را می گویم

با بغض، با درد

به وسعت تمام وجودم می خواهمت

از ژرفای قلب

به دنیای من بیا

بلوا به پا کن

لعنتی، کاغذم باز خیس شد...

دنیای کوچک

دنیا آنقدر هم بزرگ نیست

که بتوانی صدایش را فراموش کنی

و از یاد ببری که در کدام خیابان

روی کدام صندلی...

نه، دنیا بزرگ نیست، وگرنه تا الان بارها نشانی خانه ات را گم کرده بودم

و لابه‌لای سطرهای غمگین زندگی به دنبالِ دستهای تو نمی گشتم

وبلاگ نویسی بعد از 3 سال

سه سال پیش بود که با وبلاگ نویسی خداحافظی کردم

سلام

ای نام تو بهترین سر آغاز

بی نام تو نامه کی کنم باز