تو دل می کنی، من جان!

تو دلت می‌ آید من را رها کنی ، من جانم می‌‌رود از تو دور شوم !

کاغذ خیس

تو را محصور خواهم کرد میان قلم و کاغذ

تمام حرف هایم را می گویم

با بغض، با درد

به وسعت تمام وجودم می خواهمت

از ژرفای قلب

به دنیای من بیا

بلوا به پا کن

لعنتی، کاغذم باز خیس شد...

دنیای کوچک

دنیا آنقدر هم بزرگ نیست

که بتوانی صدایش را فراموش کنی

و از یاد ببری که در کدام خیابان

روی کدام صندلی...

نه، دنیا بزرگ نیست، وگرنه تا الان بارها نشانی خانه ات را گم کرده بودم

و لابه‌لای سطرهای غمگین زندگی به دنبالِ دستهای تو نمی گشتم

وبلاگ نویسی بعد از 3 سال

سه سال پیش بود که با وبلاگ نویسی خداحافظی کردم

سلام

ای نام تو بهترین سر آغاز

بی نام تو نامه کی کنم باز