پریشانی

جز پریشانی مرا داغی به پیشانی نبود
من که پیشانی نوشتم جز پریشانی نبود

همدمی ما بین آدم ها اگر می یافتم
آه من در سینه ام یک عمر زندانی نبود

دوستان روبه رو و دشمنان پشت سر
هر چه بود آیین این مردم مسلمانی نبود

خار چشم این و آن گردیدن از گردن گشی ست
دست رنج کاج ها غیر از پشیمانی نبود

چشم کافرکیش را با وحدت ابرو چه کار
کاش این محراب را آیات شیطانی نبود

من که "دربندم" کجا میدان "آزادی" کجا
کاش راه خانه ات این قدر طولانی نبود ...

علیرضا بدیع