بیـــــــــــــا تا جوانم بده رخ نشــــــــانم

دلم جز هوایت هوایی ندارد، لبم غیر نامت نوایی ندارد

وضو و اذان و نماز و قنوتم بدون ولای ات صفایی ندارد

 

دلی که نشد خانه  ی یاس نرگس، خراب است و ویران بهایی ندارد

مرا در کمندت بیفکن که دیگر گرفتار عشقت رهایی ندارد

 

خوشا آنکه غیر از ظهورت نگارا، شب قدر، دیگر دعایی ندارد

یداللهی و حق به جز دست مشکل گشای تو مشکل گشایی ندارد

 

غلام توام از ازل تا قیامت، که این بندگی انتهایی ندارد

بیـــــــا تا جوانم بده رخ نشـــانم، که این زندگانی وفایی ندارد

 

نگارا ! نگاهی که جز نوش لعلت، دل زخم خورده دوایی ندارد

بیا تا نمرده ام به فکر دوا باش، به فکر علاج دل بی نوا باش

کریما ! رحیما ! رئوفا ! عطوفا ! نگارا ! بهارا ! بیا جان مولا ، بیا جان زهرا، بیا جان زینب ، بیا جان سقا ...